ساکت نمون همیشه نازنینم ...

همین الان از کاشان رسیدم ... همین الانی ک میگم یعنی 11:07 دقیقه شب ... هیچ کس خونه نیست ... فضای بدی داره خونه انگار همه ی دور و برت فقط ارواحن ... زنگ زدم ب مامان ک رامین بیاد دنبالم مامان میگه رامین شماله ... اینجور وقتها هیچوقت کم نمیارم ... مامان میگه با آژانس میام دنبالت و من تخس بازی درمیارم ک نه خودم میام ... مامان هم ازخداخواسته میگه باشه خودت بیا ... من وبابا با عمواینا میریم خونه ی فلان عمه ... اتوبوس ک برمیگرده دم مدرسه یه خیابون نسبتا طولانی و خلوت رو رفتم تا برسم به آژانسی ک هیچ کس شماره ای ازش نداشت ... وقتی رسیدم دم درش تنها چیزی ک انتظارش رو نداشتم این بود ک بگه ماشین ندارم و من وا برم ... حسی یکی رو داشتم ک تو یه شهر غریب تنها مونده و هیچ کسی نیست ب دادش برسه ... خلاصه یکی از دوستام زنگ زد و گفت بابای من میرسونتت ... و با بابای اون اومدم ...  

 

طبق معمول سر و صدای طبقه بالایی اونقد زیاده ک فقط باعث میشه ب سردردم اضافه بشه ... یعنی تنها فایدشون همینه ... همیشه تو روزای بد من انقد صدای موزیک رو زیاد میکنن ک خودشونم کر می شن ... تازه در واحدشون رو هم باز میذارن ک من بیشتر استفاده کنم !!! 

 

تو اتوبوس از این بحثای مزخرف دخترونه راه انداختن ک اخلاق خوب منو بگید اخلاق بد منو بگید ... منم فقط تنها کار مفیدم اینه ک هندزفری تو گوشم باشه و گهگاهی صداشون رو بشنوم و وقتی گوشیم شارژ تموم میکنه و خاموش میشه مجبور میشم تو بحثشون شرکت کنم ... امروز ب کشفای جالبی از خودم رسیدم ... اخلاقای بد من شامل اینا میشه : تودارم ، هیچوقت از دست کسی ناراحت نمیشم و اگه بشم هم به روی خودم نمیارم و  حتی اگه تو مرز انفجار از بغض باشم هم لبخند میزنم ویه سری چیزای دیگه ...  

ب نظرخودم اینا اصلا بد نیست ... اینکه تمام وجودم پرنفرت از کسی باشه و تو روش لبخند بزنم و بگم هی دوست من ، اصلا بد نیست ... نمیدونم شاید هم بده ...  

 

امروز ک داشتیم از پله هایی ک به آبشار نیاسر ختم میشه میرفتیم پایین یکی از بچه ها پاش لیز خورد و رفت پایین و اگه من و یکی دیگه از بچه ها نبودیم همینجوری لیز خورده بود ... تو اون لحظه تنها چیزی ک اومد جلوی چشمم چهره ی شیرزاد بود ... نمیخوام مرثیه سرایی کنم و داغ تازه کنم اما واسه منی ک شیرزاد رو خخیلی کمتر از بچه های دیگه میشناختم این عجیب بود ... 

 

سه تا رم 4 گیگ فول عکس و فیلم گرفتیم و بس ک عکس و فیلم گرفتم شونه هام داره میفته ... تمام بدنم کبود شده ... انگار تریلی از روم رد شده ... بس ک خوردم به این ور و اونور توی اتوبوس ... 

 

چقد حرف زدم و چقد حرف دیگه دارم واسه زدن اما پستم خیلی طولانی میشه ... بیخیال ... 

 

 

* هی تویی ک میگی با تموم وجود منتظری شیرینی قبولی دانشگاه من رو بخوری و وقتی من میگم احتمال قبول نشدن رو هم باید درنظر گرفت و چشات برق زد ، خیلی پستی ... پست تر از اونی ک فکر میکردم ... فقط میتونم با یه لبخند از کنارت رد شم ... همین ... 

 

تیتر پست آهنگی از رضا صادقیه _ساکت نمون _ 

 یه روز شدی تمام هر چه هستی ... بی هوا اومدی ب دل نشستی ... عیبی نداره خوب من بگذریم ... هر چی ک ساختی خودتم شکستی ...

نظرات 2 + ارسال نظر
عاطفه جمعه 16 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 09:58 ب.ظ http://hayatedustan.blogfa.com/

دختر آبان عزیز امیدوارم خوب خوب باشی.. مطمئن باش کنکور قبول میشی..چقدر دلم برات تنگ شده بود..
در ضمن لایک به تیترت..

مامانگار یکشنبه 18 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 01:58 ب.ظ

...عزیزم ...زود قضاوت نکن...آخه اون برق چشمش هزار تا دلیل دیگه میتونه داشته باشه !..
...به خودت و توانایی های خودت فکرکن..و بهشون مطمئن باش...
..تو موووووفقی !!!!

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد